Czerwone belki Montessori - długości plus trochę ruchu równa sie dobra zabawa

Czerwone belki są u nas w użyciu od niedawna ( choć zrobione juz jakis czas temu).
Niespodziewałam się ze takie zwykłe belki beda miały jakiekolwiek wzięcie. A maja!
Dziecko poznaje dzięki nim pojęcia dlugi i krótki. I choć Dawid juz dziś gdy pokaże mu dwie belki ( najkrótsza i najdłuzsza) bez problemu wskaże, która jest krótka a która dłuda to jednak całego zestawu samodzielnie jeszcze nie ułoży - ale po to mamy belki i czas :) A więc:

1) układamy je ( Dawid układa też samodzielnie - choc niepoprawnie,układa a ja nie integruje bo belki same w sobie maja kontrole błedu, nie ma kłopotu z ta najdluzsza i najkrotsza)

2) po takiej układance nadchodzi czas na labirynt. Bardzo się spodobał a nie spodziewałam sie. Na koncu labiryntu ustawiam jakas mala zabawke i trzeba do niej dojsc, oczywiscie nie chodzac na skróty. Mówimy sobie, ze nie idziemy przez "płoty"... i jest duzo smiechu ( no bo przeciez nie bedziemy sie denerwowac) jak Dawid jednak przez płoty idzie ... Poki co wyzwaniem jest tylko dojscie do zabawki , o powrocie nie ma mowy. Jest juz taka radosc , ze sie doszlo do celu, ze to juz jest koniec zadania.
I sa rozne warianty -
*Dawid idzie sam
*Mama idzie labiryntem
*Dawid idzie z mama za reke, mama prowadzi
*Dawid idzie z tata za reke, tata prowadzi
*I bylo tez: idziemy wszyscy za reke, w kolejnosci mama, Dawid w srodku i tata

Mamy troche ruchu wymagajacego koncentracji, jest radosc z dojscia do celu, Dawid bardzo to lubi. W przyszlości gdy dziecko jest juz starsze, samo moze taki labirynt zbudowac, poki co budujemy go my- rodzice :)

O tak to wygląda u nas:

3)kolejna rzecz - co wymyslil sam Dawid- uklada belki jedna do drugiej z czego powstaje nam bardzo dlugi, bardzoooo dlugi waż...A mały jak juz ułoży i spojrzy na to co ułożył to zazwyczaj robi "rybke" ( pod tytułem" łał ale długieee")

Inne rzeczy -niemniej ważne- pojawiają sie wreszcie piątki i borykamy sie od soboty z katarem.

*Dawid 25 miesiecy